İnsan “simgeleştirme” yeti ve becerisi ile diğer varlıklardan ayrılır. İnsan, sırf bu niteliğinden dolayı, başka bir varlığa indirgenemez bir biçimde özgül bir varoluştadır; insan dünya ile bütün anlam ve ilişki dünyasını simgeler aracılığıyla kurar.

Müzeler kültürel değeri olan buluntulardan (eserlerden) oluşmuş bir bütünü çeşitli araçlarla korumak, incelemek, değerlendirmek ve en önemlisi toplumun estetik zevkinin yükselmesi ve eğitimi için teşhir etmek amacıyla, kamu çıkarları için idare edilen kuruluşlardır. ”Dünya mirasının korunduğu mekanlar” olarak da adlandırılmışlardır.

Müzeler içinde bulundurduğu eserler ve uyguladığı programlar bakımından kişiye zevk, bilgi ve bilinç kazandırır. Müzelerin; eğitmek, duyarlılık sağlamak ve heves aşılamak gibi amaçları vardır; bu amaçlardan yola çıkarak inceler, araştırır ve eserleri gelecek nesillere aktarmayı amaçlar.

İnceleme ve araştırma sonucunda birçok eser insanlara tanıtılmak vasıtasıyla sergilenir ve bu sergilemenin asıl amacı tarihsel zenginliği motive etmek, bilimsel ve kültürel devamlılık sağlamaktır.

Osmanlı’nın balkan savaşlarında toprak kayıpları Anadolu’ya olan göçü artırmıştır. Bunun sonucunda Adapazarı bu göç merkezlerinden biri olmuştur. Yadsınamaz bir gerçektir ki göçmenler Adapazarı’nın kalkınmasında önemli bir yer edinmiştir.

Tarihler 1913’ü gösterdiğinde üst yönetimi genellikle Bosna’lı göçmenlerden oluşan 13 kişilik Müslüman bir grup Adapazarı İslam Ticaret Bankası’nı kurma kararı aldı. Bu tarihlerde bankacılığın Osmanlı’da konuşulması hayal gibi görünürken, 13 Müslüman yeni bir formla, yeni bir kavrayış neticesinde Adapazarı’nda bir banka kurmuş oldular. Türkiye’de şahsi teşebbüs ve özel sermaye ile kurulan ve günümüze kadar yaşamını sürdüren ilk bankanın Adapazarı’nda kurulması ve daha sonraları yurdun her yerinde etki uyandırması tarihî bir tecrübe olarak karşımızda durmaktadır.

Göç kaynağı itibariyle Bosna, Silistre,Niğbolu, Diyarbakır gibi bölgelerden gelip Adapazarı’na yerleşmiş olanların da içinde bulunduğu 13 müteşebbis Adapazarı İslam Ticaret Bankası’nın kurulmasıyla birlikte ekonomik bir mucizeye imza atmıştır. Banka’nın İdare reisliğini dönemin Karasu Nahiyesi Belediye Reisi  Hacı Adem Beyzade İbrahim üstlenmiştir. Banka daha sonraları 412 şube ve 8,298 çalışanıyla hizmet vermeye devam etmiştir.

Adapazarı Emniyet Bankası (1926), Adapazarı Ayakkabıcılık Türk Teavün (Yardımlaşma) Şirketi (1924), Adapazarı Ticaret ve Sanayi Odası (1924) Acem Konsolosluğu ve Gümrük Teşkilatı, İpek, bez, demir ve tahta fabrikalarından, anlaşılacağı üzere Adapazarı bu dönemlerde Türkiye’nin önemli ticaret merkezleri arasında yerini almıştır.

Yerli ve milli sermayeyle hayat bulan Adapazarı İslam Ticaret Bankası’nın çeşitli nedenlerden dolayı  1997’de Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonu ‘na 84.5’lik hissesi devredildi. Bankanın Temmuz 2001’de bankacılık yapma ve mevduat toplama yetkisi kaldırıldı.

Şehrimizin konum olarak da en güzel yerlerinden birinde yer alan banka binasının yalnızlığı herkes tarafından konuşulmaktaydı. Birçok engelden dolayı binaya dair bir çalışma yapılamıyor olması yıllardır binanın kaderine terk edilmesine neden olmuştu.

Mutlu Işıksu’nun Adapazarı Belediye Başkanı seçildikten sonra Adapazarı şehir kimliğini besleyecek çalışmalara başlaması sonucu Adapazarı İslam Ticaret Bankası tekrar gündeme geldi. Uzun uğraşlar neticesinde Türk Ticaret Bankası ile yapılan görüşmeler meyvesini verdi ve binanın müzeye dönüştürülmesi için protokol imzalandı. Ekonomik bir mucize olarak adlandırılan Adapazarı İslam Ticaret Banka binasının şehre tekrar kazandırılması herkeste heyecan uyandırdı.

Restorasyon çalışmalarından sonra müze olarak hizmet verecek binanın şehre kazandırılması, şehir kimliğini besleyici bir faktör olarak önemli bir hizmet değeri taşımaktadır. Projenin detayları süreç içerisinde belli olacaktır. Projede emeği geçen Adapazarı Belediyesi Başkanı Mutlu Işıksu ve Başkan Yardımcısı Yusuf Özden’i tebrik eder, Türk Ticaret Bankası’na da anlayışlarından dolayı teşekkür ederiz.